Monografia stanowi opis istotnych elementów społeczno-humanistycznych aspektów kształtowania bezpieczeństwa, dlatego poddano w niej analizie proces komunikowania społecznego. Uwzględniono uniwersalizm podejść do potrzeb społecznych. Kontekst komunikowania medialnego wyrażający się w skutecznej współpracy służb ratowniczych ze społeczeństwem omówiono na przykładzie PSP. Zagadnienia związane z kształtowaniem bezpieczeństwa poprzez wdrażanie różnych form edukacyjnych również zaprezentowano na przykładzie PSP. [ze Wstępu]