Niniejsza monografia stanowi kontynuację problematyki ochrony obiektów kluczowych zapoczątkowanej w formie monografii pt. "Ochrona obiektów kluczowych. Perspektywa bezpieczeństwa powszechnego". (...) Przedmiotem rozważań niniejszego opracowania jest problematyka zarządzania ochroną obiektów kluczowych. Została ona poruszona w świetle bezpieczeństwa powszechnego. Autorzy za główny cel badań obrali udzielenie odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób zarządzać ochroną obiektów kluczowych, aby odzwierciedlać współczesne trendy branżowe i najlepsze międzynarodowe praktyki w tym zakresie? Na jego potrzeby dokonali eksploracji zagadnień dotyczących zarządzania kryzysowego, zarządzania ryzykiem i zarządzania ciągłością działania, prezentując je w sposób relatywnie kompatybilny oraz zintegrowny. W każdym przypadku dokonali określenia istoty przedmiotu analizowanej perspektywy zarządcej, właściwych regulacji normatywnych, zagadnień uznawanych za charakterystyczne, jak również dobrych praktyk branżowych.
Przedmiotem rozważań niniejszego opracowania jest przybliżenie problematyki ochrony obiektów kluczowych w perspektywie bezpieczeństwa powszechnego. Autorzy podjęli trud udzielenia odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób chronić obiekty kluczowe w świetle zapewniania bezpieczeństwa powszechnego w Polsce? Sformułowanie jej wymagało uprzednich scharakteryzowania problematyki bezpieczeństwa powszechnego, sformułowania spójnego podejścia do identyfikacji obiektów kluczowych w Polsce, a także analizy współczesnych trendów rozwojowych w zakresie zarządzania kryzysowego, zarządzania ryzykiem i zarządzania ciągłością działania.
Monografia stanowi pierwsze opracowanie traktujące o przygotowaniu podmiotów infrastruktury krytycznej w Polsce. Treści w niej zawarte definiują istotę ochrony infrastruktury krytycznej w Polsce, założenia jej ochrony, a także zakres działania poszczególnych podmiotów tworzących warunki, jak również tych o charakterze stricte wykonawczym i wspierającym. Publikacja zawiera liczne odwołania do wykładni innych autorów, jak również wskazuje, jak w sposób praktyczny kontrolować poziom przygotowania podmiotów do powierzonych im zadań. Stanowi odpowiedź na zapotrzebowanie w zakresie zdefiniowania zakresu odpowiedzialności poszczególnych podmiotów zarówno publicznych, jak i prywatnych za ochronę infrastruktury krytycznej w Polsce.