Monografia stanowi pierwsze opracowanie traktujące o przygotowaniu podmiotów infrastruktury krytycznej w Polsce. Treści w niej zawarte definiują istotę ochrony infrastruktury krytycznej w Polsce, założenia jej ochrony, a także zakres działania poszczególnych podmiotów tworzących warunki, jak również tych o charakterze stricte wykonawczym i wspierającym. Publikacja zawiera liczne odwołania do wykładni innych autorów, jak również wskazuje, jak w sposób praktyczny kontrolować poziom przygotowania podmiotów do powierzonych im zadań. Stanowi odpowiedź na zapotrzebowanie w zakresie zdefiniowania zakresu odpowiedzialności poszczególnych podmiotów zarówno publicznych, jak i prywatnych za ochronę infrastruktury krytycznej w Polsce.
Przedmiotem rozważań niniejszego opracowania jest przybliżenie problematyki ochrony obiektów kluczowych w perspektywie bezpieczeństwa powszechnego. Autorzy podjęli trud udzielenia odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób chronić obiekty kluczowe w świetle zapewniania bezpieczeństwa powszechnego w Polsce? Sformułowanie jej wymagało uprzednich scharakteryzowania problematyki bezpieczeństwa powszechnego, sformułowania spójnego podejścia do identyfikacji obiektów kluczowych w Polsce, a także analizy współczesnych trendów rozwojowych w zakresie zarządzania kryzysowego, zarządzania ryzykiem i zarządzania ciągłością działania.
Niniejsza monografia stanowi kontynuację problematyki ochrony obiektów kluczowych zapoczątkowanej w formie monografii pt. "Ochrona obiektów kluczowych. Perspektywa bezpieczeństwa powszechnego". (...) Przedmiotem rozważań niniejszego opracowania jest problematyka zarządzania ochroną obiektów kluczowych. Została ona poruszona w świetle bezpieczeństwa powszechnego. Autorzy za główny cel badań obrali udzielenie odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób zarządzać ochroną obiektów kluczowych, aby odzwierciedlać współczesne trendy branżowe i najlepsze międzynarodowe praktyki w tym zakresie? Na jego potrzeby dokonali eksploracji zagadnień dotyczących zarządzania kryzysowego, zarządzania ryzykiem i zarządzania ciągłością działania, prezentując je w sposób relatywnie kompatybilny oraz zintegrowny. W każdym przypadku dokonali określenia istoty przedmiotu analizowanej perspektywy zarządcej, właściwych regulacji normatywnych, zagadnień uznawanych za charakterystyczne, jak również dobrych praktyk branżowych.